miércoles, 29 de noviembre de 2017

ÁNGEL SÁA VIDAL, BERENICE FILGUEIRAS SOUTO

Reporteiro:  Ángel Saá Vidal
Entrevistada: Berenice Filgueiras Souto
Anos: 69
Parentesco: Avóa
Curso académico: 2008-2009



Miña aboa díxome que por esta zona non se cantaba, pero que noutras si, e bailaban o final do traballo, e había “loitas”, xogaban para ver quen era o mellor.

ANA RODRÍGUEZ REI; JOSÉ Mª RODRÍGUEZ GOLPE

Reporteira: Ana Rodríguez Rei
Entrevistado: José Mª Rodríguez Golpe           
Años: 50
Parentesco:Pai
Curso académico: 2008-2009

Os muíños eran de pedra redondas e estaba o lado dun río. No muíño a auga entraba por un canalón coa forza da auga facía mover as aspas da noria que a súa vez facía mover unhas pedras. Encima das pedras había unha móllella donde se votaba maínzo, trigo…por medio de unha canaleta o maínzo e o trigo para entre as dúas pedras.  

ALEJANDRO RODRÍGUEZ ACCIÓN; ERMITAS DOMINGO GONZÁLEZ SOUTO



ALUMNO: Alejandro Rodríguez Acción
INFORMANTE: Ermitas Domingo González Souto, 77 anos, Sixto, Santaballo, Xestoso. (Avoa de Alejandro Rodríguez Acción)


Pista 1. Xan Guindán

Xan Guindán quere casar
Non ten a muller bustada
Foille face-lo amor
Á filla da tía Xoana.

-Boas noites, tía Xoana
onde lle vai a rapaza?
-Vai buscar o gas da noite,
xa parece que me tarda.

-Boas noites, Xan Guindán,
tráigote no pensamento,
e ti dirálo de risas
pero eu dígocho de veras,
Xa hai un pouquiño que estou
Aquí quentando as canelas.

-Eu queríame casar,
véñoche face-lo amor.
-Se me queres dimo axiña,
non esteñas facendo burla.

-Eu querer, ben te quería
pero heiche de contar,
quería facer unhas saias
e tíñalas sen fiar.

-Teño os zapatiños rotos
e o pano todo furado,
se tes cartos cómprame outros
e casamos de contado.

Arregláronse as municións
E leváronnas ao cura,
E leváronnas ao cura
Que as lera de contado.

O señor cura leunas
E no fretorio da misa
A xente que llas oeu
Todo lle serviu de risa.

Cando iban para se casar
A nena tuvo vergonza
A nena tuvo vergonza
E dixo que non o quería.

Xan Guindán quedou tan teso
Como as varas dun caínzo,
Foise por alí abaixo
Nin adiós á xente dixo.



Pista 2.- Sardiñeiriña

-Sardiñeiriña, como estás tan triste?
Dime que foi o que che aconteceu.
-Foi a camelia que caeu dun pino
e colleu un suspiro e os dous morreu.

Ven Sardiñeira, ven meu amor.
E porque o mundo é todo teu,
É todo teu e nada meu,
Eres más guapa ca camelia que morreu.


Pista 3.-

Ao entrar en Viveiro
O primeiro que se ve
Son as ventanas abertas
E as camas sen facer

Pista 4.-

Non te cases cun ferreiro
Que da moito que lavar
Cásate cun mariñeiro
Que vén lavado do mar
Cásate cun mariñeiro
Que vén lavado do mar


Pista 5.- Adiós España querida

Adiós España querida,
Adiós tierra de las flores,
Adiós padres y hermanos
Y todos los españoles.

Qué triste es dejar España
E irse a Marruecos,
El que está en España
Siempre tiene un consuelo.

Yo que estoy en tierra extraña
Qué consuelo voy tener,
Metido entre moros
Y pensando en mi querer.


Pista 6.-

Vaite de aí limón podrido,
Se te pareces ao meu porco
Cando está descolorido.


Pista 7.-

Non te cases cun ferreiro
Que te queiman as muxicas,
Cásate cun carpinteiro,
Que fai obras moi bonitas,
Cásate cun carpinteiro,
Que fai obras moi bonitas.


Pista 8.-

O paxaro cando chove
Mete o rabo na silveira,
Así fai a guapa moza
Cando non hai quen a queira.
Así fai a guapa moza
Cando non hai quen a queira.

Pista 9.- A ronrón.

A ronrón, a ronrón
Que teu pai é un fanfarrón
E a túa nai é unha fanfarreta
Que non che quere da-la teta
E a túa nai é unha fanfarreta
Que non che quere da-la teta.